Co sprawia, że ​​ktoś jest prostytutką? Oto szara strefa prac erotycznych

Szara strefa usług seksualnych, czyli co sprawia, że ​​ktoś jest prostytutką

Pisarka WMN Luca Wilson stanęła przed ciekawymi pytaniami po tym, jak algorytm Facebooka rzucił jej niezwykłą ofertę pracy.

Zakłada, że ​​algorytm mógł wyczuć, że pracuje 40 godzin tygodniowo w dużej firmie, więc w wolnym czasie, gdyby się nudziła, mogłaby ubiegać się o pracę w striptizie. Według reklamy, wykonując tę ​​​​seksualną pracę, zarabiałaby średnią stawkę dzienną za osiem godzin w ciągu czterech godzin.

Oczywiście bawiła się tym pomysłem, ponieważ ta dorosła praca uwolniłaby mnóstwo czasu, który mogłaby przeznaczyć na swoje twórcze projekty, przyjaciół, bliskich i relaks. Jak wynika z reklamy, jest to praca dla dorosłych bez seksu, co rodzi pytanie: czy prostytucja bez seksu w ogóle może istnieć?



I oczywiście tu zaczął się potok pytań. Czy bycie tancerką erotyczną nie jest uważane za pracę seksualną? Jak byś siebie postrzegał, gdyby to był Twój nowy zawód? Jako prostytutka, tancerka, a może osoba, która tańczy w szarej strefie (dosłownie) i odeszła już od akceptowanego społecznie zawodu, ale nie weszła jeszcze na ścieżkę całkowitego i ostatecznego wykluczenia?

Gdzie w ogóle zaczyna się piętno związane z prostytucją i gdzie się ono kończy, jeśli w ogóle?

Czym jest prostytucja i korzystanie z usług seksualnych?

Prostytucję definiuje się jako transakcję opartą na obopólnej zgodzie osób dorosłych, w ramach której następuje wymiana dóbr usług, występów lub produktów o charakterze seksualnym, a sprzedaż lub zakup nie narusza praw człowieka.

Innymi słowy, nie zawiera elementów handlu ludźmi, przymusowej prostytucji, wyzysku czy niewolnictwa.

W tym momencie otrzymała odpowiedź na swoje pytanie: taniec erotyczny, niezależnie od tego, jak bardzo był on znaczący z artystycznego punktu widzenia (patrz: burleska), zaliczany jest do sprawność seksualną, więc należy to do kategorii pracy seksualnej.

Pochodzenie terminu „praca seksualna” sięga lat 1979/80 i przypisuje się je Carol Leigh, amerykańskiej prostytutce i aktywistce.

Leigh starała się na nowo zinterpretować prostytucję i odejść od negatywnych stereotypów, takich jak niemoralność i przestępczość. Uczestniczyła w konferencji w San Francisco kształcącej feministki na temat prostytucji, kiedy zauważyła tytuł warsztatu: „przemysł wykorzystywania seksualnego”.

Carol zasugerowała zmianę tytułu na „branża usług seksualnych”, ponieważ termin ten odnosi się do prac dla dorosłych od strony sprzedawcy, a nie kupującego.

Termin ten obejmuje nie tylko samą działalność, ale cały ruch skupiony na prawach, zdrowiu i akceptacji społecznej prostytutek.

Uznaje także, że prostytucja jest pracą, bez względu na to, jak niekorzystna może być z emocjonalnego, psychicznego czy fizycznego punktu widzenia – a nawet korzystna, biorąc pod uwagę, że wiele osób wybiera ten zawód z różnych motywacji i sytuacji życiowych.

Ile seksu jest w prostytucji?

Jeśli zdefiniujemy bardziej szczegółowo czynności zaliczane do prostytucji, takie jak modeling erotyczny, praca na sex kamerce i Onlyfans, masaż erotyczny, peep show, praca pornograficzna czy sprzedaż sprzętu seksualnego, możemy zauważyć, że poziom kontaktu fizycznego pomiędzy osoba oferująca i korzystająca z usług seksualnych jest różna, w wielu przypadkach równa zeru i jest elastyczna w czasie i przestrzeni.

W związku z powszechnym korzystaniem z Internetu pod koniec XX wieku zmieniło się znaczenie prostytucji.

Sformułowanie zmieniło się całkowicie organicznie, ponieważ w trakcie tego procesu w Internecie w sposób naturalny pojawiły się treści erotyczne i seksualne, podobnie jak inne treści.

Stworzyły w ten sposób szansę na zarobek dla wielu prostytutek, które wcześniej pracowały w przestrzeni fizycznej jedynie w ramach swojej dorosłej pracy, a także dla osób, które wcześniej nie miały zupełnie doświadczenia w zakresie pracy dla dorosłych, częściowo ze względu na brak kontaktu fizycznego.

Czy seks w przestrzeni wirtualnej lub seks z opóźnieniem (który ma miejsce w innym czasie i miejscu, na przykład, gdy ktoś ogląda porno w Internecie) jest uważany za seks?

Jeśli w dalszym ciągu będziemy opierać się na definicji, to tak, ale jakie inne czynniki mają znaczenie przy ocenie, poza charakterem usługi seksualnej?

Kim jest osoba świadcząca usługi seksualne?

Jeśli przeanalizujemy te działania z perspektywy większości społeczeństwa, dochodzimy do wniosku, że im więcej kontaktu fizycznego wymaga akt seksualny, tym wyraźniejszy jest jego status jako prostytucji i tym bardziej wyraźny, to znaczy bardziej „podobny do aktu”. dana praca erotyczna to.

Być może jednak jeszcze ważniejszym aspektem stygmatyzacji jest pozycja klasowa i status społeczny danej osoby.

Wyrażając te myśli, w pierwszej dekadzie XXI wieku wiele „wysokiej rangi” lokalnych gwiazd zgodziło się rozebrać dla magazynów Playboy.

W tamtym czasie zdjęcia nazywano zdjęciami artystycznymi, gustownymi, sugestywnymi, a zapraszanie do tych magazynów było praktycznie modne.

Dzięki tej akcji gwiazdy umocniły swój status symboli seksu i zaprezentowały wizerunek nowej, oświeconej kobiety, kontrolującej własną seksualność. Gdzie leży problem, jeśli możemy zapytać?

Problem zaczyna się jednak od tego, że tymczasem kobiety, które w popularnym, głośnym magazynie nie rozebrały się jak celebrytka, narażają się na wieczne piętno wstydu. I nadal jest tak samo.

Bo można powiedzieć, że celebryci weszli na ścieżkę normalizacji i teraz nikt nie musi się izolować od niektórych zawodów erotycznych tylko dlatego, że w Internecie krążą ich zdjęcia o charakterze seksualnym.

Pisarka nie jest jednak co do tego taka pewna, gdyż nawet udział fińskiej premier Sanny Marin na domowej imprezie wywołał oburzenie opinii publicznej, gdy tańczyła swobodnie, w pełnym ubraniu – czegóż więc może się spodziewać przeciętny człowiek?

Dlatego niezwykle ważne jest, jaką klasę społeczną reprezentujesz, gdy się rozbierasz i gdzie pojawia się treść erotyczna.

Oto kolejny dobry przykład, jeśli chodzi o pracę związaną z tańcem na stole. Wiele popularnych artystek muzycznych prezentuje w swoich teledyskach występy, które praktycznie zawstydzają striptizerki, naśladując estetykę tańca ze striptizem (sandały na wysokiej platformie, ogromne sztuczne paznokcie, sztuczne włosy, kabaretki, skóra i pompki), a tym samym śpiewają nowy świt rewolucji seksualnej.

Czy to się liczy jako praca seksualna? W końcu jest to czynność seksualna

Ale nikt nie odważyłby się nazwać Beyoncé czy Iggy Azalea prostytutką, prawda? Czemu nie?

Może dlatego, że cenimy teledysk sam w sobie jako dzieło sztuki, a może boski status celebrytów nie wpisuje się w stereotyp, jaki kojarzymy z prostytucją?

Również w tym przypadku uprzedmiotowienie ciała do celów seksualnych odbywa się w imię zysku, ale fakt, że dana osoba nie jest bezbronna (choć można dyskutować, na ile trendy i potrzeby społeczeństwa odgrywają rolę rolę w tym), że jest znana lub ma ogromną fortunę, powoduje, że nie jest uważana za prostytutkę.

Czy ma znaczenie, ile godzin wykonujesz swoją pracę erotyczną? A kto o tym wie?

Dlatego ważne jest, jaki rodzaj aktywności seksualnej wybierze dana osoba; istotne jest także to, czy angażują się w nią jako członek określonej grupy społecznej. Ponadto ważnym czynnikiem jest czas przeznaczony na tę czynność i stopień przejrzystości wobec świata zewnętrznego.

Oznacza to również, że jeśli porzucisz dwudziestoletnie studia i postanowisz zostać na pełen etat tancerką erotyczną i z dumą podejmiesz się nowego zawodu, może to wywołać wielkie oburzenie społeczne.

Jednocześnie, jeśli ktoś prowadzi podwójne życie, a może pracuje na pół etatu za „tylko trochę więcej” w nocy, zachowując przy tym swój cywilny zawód, to nie jest to już tak karygodne, bo nie stał się pełnoprawnym pracownikiem. czasie, publicznie uznana prostytutka.

A to, czego nie mówimy, jest tak, jakby to nie istniało.

Czy rozpoczyna się nowy rozdział dla zawodów erotycznych?

W związku z powstaniem i zakładanym upowszechnieniem się sztucznej inteligencji, robotów humanoidalnych i innych technologii zastępujących pracę człowieka, zasadne jest pytanie, w jaki sposób praca seksualna ulegnie transformacji i redefinicji.

W przypadku humanoidalnych robotów seksualnych, kto będzie liczony jako osoba świadcząca usługi seksualne? Robot, czy raczej firma obsługująca i konserwująca robota oraz jego pracownicy?

Można nawet sobie wyobrazić, że usługi seksualne świadczone przez robota nie będą w ogóle uznawane za pracę seksualną, a raczej za aktywność rekreacyjną, podobną do innych czynności, takich jak surfowanie. Na przykład, kiedy surfujesz, wypożyczasz deskę surfingową, która jest wyposażona w określony sprzęt, dzięki któremu możesz cieszyć się falami.

Wchodzisz, przywitaj się, płacisz i wychodzisz.

Najważniejszym pytaniem jest, czy nieoparcie prostytucji na ludzkich ciałach pogorszy lub polepszy sytuację kobiet.

Czy posiadanie nieożywionego, podobnego do ludzkiego, ale nieludzkiego ciała staje się częścią usługi seksualnej, z której można (lub można) korzystać swobodnie i bez ograniczeń, zmieniać cokolwiek w pozytywnym kierunku w stosunkach władzy lub brutalnych zachowaniach seksualnych wobec kobiet? A może po prostu wzmacnia akceptację przemocy seksualnej i pogarsza ją?

Wystarczy spojrzeć na burdel cyberseksualny, który został otwarty w Niemczech, w tym przypadku pojawiają się te same pytania:

Przyjmiesz pracę w striptizie czy nie?

Choć pisarka nie będzie ubiegać się o zostanie striptizerką, warto było zastanowić się nad naturą prostytucji i towarzyszącą jej stygmatyzacją społeczną.

Pominęła także czynności seksualne, które również graniczą z pracą seksualną, takie jak stymulacja sensoryczna, ASMR, zdjęcia stóp, handel używanymi majtkami i lista jest długa.

Wszystkie te czynności można łatwo sklasyfikować w wyimaginowanej „macierzy pracy seksualnej”, w której różne czynności zostałyby pogrupowane na podstawie stopnia (ludzkiego!) kontaktu fizycznego, bliskości lub odległości od konkretnego aktu seksualnego.

Trzeci wymiar również wiązałby to wszystko z sytuacją klasową, w skali od niższych warstw społecznych po gwiazdy, znanych aktorów.

Przegląd matrycy może pomóc każdemu zrozumieć, jaki rodzaj aktywności erotycznej wywołuje silne reakcje opinii publicznej. No to kto chętny na szybki szkic?

Pomijając żarty, niezwykle ważna jest świadomość, w jakim stopniu wrodzone przywileje odgrywają rolę w uprzedzeniach związanych z pracą seksualną.

Oprócz wygodnej pracy biurowej możesz łatwo pomyśleć, że wolisz striptiz za dwa razy więcej lub może wysłać kilka zdjęć stóp na OnlyFans wyłącznie fanom.

Ponieważ jest zadowolona ze swojej obecnej pracy i jej umiejętności są potrzebne, pisarka nie zdecyduje się na pracę w striptizie. Mimo to byłoby miło mieć świat, w którym tego typu decyzje mogłyby być podejmowane z całkowitą i absolutną swobodą.